Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Rob
Surya,
Dat ging over een wandeling door Paharganj onder begeleiding van wees/tehuiskinderen in Delhi.
Rob
Sweety! Schreef:
——————————————————-
> Take2 Schreef:
>
> > Ik vind het juist verwerpelijk dat de toerist
> > heerlijk aan de stranden van GOA ligt te
> feesten
> > en al die luxe dingen bezoekt terwijl het
> > overgrote deel van India straatarm is.
>
> Haalllloooo…VAKANTIE!? Mag het ook effe, na een
> jaar hard werken hier in Ned? Moeten we ons nou
> schamen en/of schuldig voelen als we naar India
> gaan alleen om te genieten? Er zijn zat manieren
> om aan liefdadigheid te doen. Ik vraag me af in
> hoeverre het echt helpt, maar dat is een ander
> verhaal.
>
> Je zegt dat je spullen kan kopen bij die arme
> mensen zelf tijdens zo'n tour, doe je dat dan ook
> niet voor jezelf omdat je dan goedkoper uit bent
> dan in een winkel?! Je kan toch ook gewoon
> doneren? Geef ze iets, maar dat zou dan weer
> aanmoedigend zijn voor de bedelaars of niet? Het
> is allemaal niet zo makkelijk en niet zo zwartwit.
> Want wat doe je als iemand je niets te verkopen
> heeft en als je doneert, wie sla je dan over,
> zoveel geld heb je ook niet en er lijkt geen einde
> te komen aan de uitgestrekte “vragende” handen.
>
> Een ieder moet zelf weten of hij/zij iets voor de
> armen wil doen -inderdaad “wil”, want het “moet”
> niet- en hoe hij/zij dat wil doen. Natuurlijk mag
> je daar een mening over hebben, maar ik vind niet
> dat je mensen een schuldgevoel aan moet praten als
> zij gewoon alleen de leuke kant van India willen
> zien en daar op vakantie gaan om bij te komen van
> alle stress hier in Ned. Het is alg bekend dat
> India veel armoede kent, maar dat wil niet zeggen
> dat je je daarin MOET verdiepen.
Maak niet zo'n punt van alles. Ik heb in eerste instantie niet gevraagd dat men morele kritiek spuit over dit onderwerp, maar alleen de verhalen wou horen van mensen die toevallig wel eens in zo'n slum zijn geweest.
Ik veroordeel niemand wat hij/zij wil doen op vakantie. Mijn reactie was in deze gericht op iemand hier die begon te zanniken over dat het verwerpelijk was om de armoede op te zoeken omdat de toerist erop zou kicken. Toen heb ik gezegd dat het zeker wel okee is om alleen de prachtige dingen van een land te zien maar je ogen te sluiten voor de 60% inwoners die onder de armoedegrens leeft. Ik wil alles van zo'n land zien; de mooie en de slechte dingen.
Ik ben in dat soort wijken geweest in Mumbai en Dehli en je kunt daar heel goed verblijven.
Ik heb voorbeelden gezien van toeristen die een hand vol klein geld de lucht in gooiden
en de grootste lol hadden hoe de mensen met elkaar vochten om een paar centen.
en ook voorbeelden van mensen die met respect voor de mensen daar goederen kopen of donaties doen
of zich op andere manieren inzetten.
Blijf bij de eigen integriteit en vraag je af met welke intentie je daar zelf naar toe wilt gaan.
Geacht panel,
Sinds een week terug uit India. In onze onbevangenheid door sloppenwijken gelopen in Jaipur en Delhi. De geur, de aanblik, ik ben nog met stomheid geslagen, maar had dit deel van India niet mogen missen. Ben na Delhi, Agra en Jaipur letterlijk gevlucht naar Goa, om lucht te krijgen en ben nog een behoorlijke tijd bezig een en ander te verwerken. De schoonheid van de tempelcomplexen (akshardam bijvoorbeeld) met irrigatie en brandschoon terwijl 100 meter verder mensen als het meezit onder zeildoeken leven. Welk een land met tegenstellingen, waar onze rikshawdrivers dankbaar waren het hotel in te mogen want bij veel hotels geweigerd!
De laatste dag in Delhi voor ik 's nachts naar huis vloog iets gezien op de weg van de Indian Gate naar de regeringsgebouwen, dat ik niet van mijn netvlies krijg. Het forum weet natuurlijk van een belangrijke conferentie overeen maand met een bezoek van Sarkozy en lieftalige echtgenote. Schoonmaken dus: met kwastjes de strepen op de straat geschilderd en de witte paaltjes. Het prikkeldraadachtige netwerk tussen de paaltjes was lastiger mooi zwart te krijgen. In India kan alles. Een groep vrouwen wiens ogen mij dood aanstaarden maakten met hun blote handen in blikken menie dit hekwerk op kleur.
Spiritualiteit, duizenden goden, kastensystem, sai baba, allen door mensen uitgevonden na het zoeken van de zin. Eén ding is zeker de roedels straathonden die ik zag discrimineren niet op status, kleur en religie. Dat is mijn les en die vrouwen: de wereldpers zou het moeten weten, maar he twas te embarassed dit leed te fotograveren
Hoi Irma,
Wat had je dan gezien wat je niet van je netvlies kan krijgen?
Het klinkt allemaal een beetje als een cultuurshock. Ik hoop dat het je lukt hier mee om te gaan en dat je kan genieten van je reis.
Als ik je verhaal lees, denk ik bij mezelf… ben ik verhard? Dat kwam omdat het gevoel bij mij omhoog kwam dat ik niet snapte wat er nou precies zo erg is wat je gezien hebt. Maar ik hoop niet dat ik verhard ben.
ik wens je een goede terugkomst hier.
irma Schreef:
——————————————————-
> Geacht panel,
>
> Sinds een week terug uit India. In onze
> onbevangenheid door sloppenwijken gelopen in
> Jaipur en Delhi. De geur, de aanblik, ik ben nog
> met stomheid geslagen, maar had dit deel van India
> niet mogen missen. Ben na Delhi, Agra en Jaipur
> letterlijk gevlucht naar Goa, om lucht te krijgen
> en ben nog een behoorlijke tijd bezig een en ander
> te verwerken. De schoonheid van de tempelcomplexen
> (akshardam bijvoorbeeld) met irrigatie en
> brandschoon terwijl 100 meter verder mensen als
> het meezit onder zeildoeken leven. Welk een land
> met tegenstellingen, waar onze rikshawdrivers
> dankbaar waren het hotel in te mogen want bij veel
> hotels geweigerd!
>
> De laatste dag in Delhi voor ik 's nachts naar
> huis vloog iets gezien op de weg van de Indian
> Gate naar de regeringsgebouwen, dat ik niet van
> mijn netvlies krijg. Het forum weet natuurlijk van
> een belangrijke conferentie overeen maand met een
> bezoek van Sarkozy en lieftalige echtgenote.
> Schoonmaken dus: met kwastjes de strepen op de
> straat geschilderd en de witte paaltjes. Het
> prikkeldraadachtige netwerk tussen de paaltjes was
> lastiger mooi zwart te krijgen. In India kan
> alles. Een groep vrouwen wiens ogen mij dood
> aanstaarden maakten met hun blote handen in
> blikken menie dit hekwerk op kleur.
>
> Spiritualiteit, duizenden goden, kastensystem, sai
> baba, allen door mensen uitgevonden na het zoeken
> van de zin. Eén ding is zeker de roedels
> straathonden die ik zag discrimineren niet op
> status, kleur en religie. Dat is mijn les en die
> vrouwen: de wereldpers zou het moeten weten, maar
> he twas te embarassed dit leed te fotograveren
Tsja, ook dit is India. Ik waardeer je verhaal Irma, maar volgens mij legt de wereldpers dit soort dingen wel vast want ik zie zoveel foto's van sloppenwijken en hun bewoners voorbij komen op internet.
Kinderen die gevaarlijk werk moeten doen (zoals ballonspuiten, die ballonnen worden voor een prikje verkocht hier in Nederland zodat wij een verjaardag van òns kind kunnen vieren) en ‘eigendom’ zijn van het bedrijf.
Misschien was je van slag omdat je nog nooit eerder zo dicht bij de armoede bent geweest? Misschien was het je eerste keer in India?
Zelf ben ik ondertussen na wat gesurf al gestuit op slumtours die aangeboden worden. De meeste operators handhaven een strikte code; geen fototoestellen en hoogstens 6 personen tegelijk. En er zullen vast wel meer richtlijnen zijn. Sommige one-man bedrijfjes worden gerund door mensen die er zèlf wonen > hoe kan zoiets als een wandeling door de sloppen dan fout zijn? Het accent ligt vooral niet op het zgn ‘aapjes kijken’ maar juist op interesse voor de armen en hoe die leven, want er zijn nogal wat vooroordelen die niet schijnen te kloppen. Op zo'n tour krijg je kanten te zien die je niet had verwacht. In Dharavi (Mumbai)bijvoorbeeld is niet iedereen arm. Er zit ook lagere middenklasse tussen. En de meeste bewoners hebben televisie, 60 kanalen erop en een dvd/cd-speler. En de mensen zijn heel creatief en inventief met hun beroep. Dharavi schijnt een heel hoge omzet te hebben per jaar, dus er is potentie. Er is saamhorigheid en men kent elkaar in het buurtje waar men woont. Dat vind je nergens anders in Mumbai. Een journalist (Rob Vreeken) heeft het opgetekend in het boek Bombay Hyperstad. En zo heb ik ondertussen meerdere verhalen gelezen.
De sloppenbewoners zijn over het algemeen best tevreden - ondanks hun ellende. Ze tellen hun zegeningen. Iets waarvan de verwende mens nog wat van kan leren.
Ergens heb ik gelezen over de film ‘Dharavi’ uit 1992. Deze film wil ik graag nog eens zien. Heeft goede kritieken ontvangen omdat het een leven neerzet uit de sloppenwijken zoals het is. Slum Dog Millionaire heeft een lading negatieve kritiek gehad van Dharavi-bewoners omdat hun wijk als een bron van ellende werd neergezet, iets dat niet klopt - volgens hunzelf. Tegenwoordig komen steeds meer toeristen naar Dharavi omdat ze de film gezien hebben en het huis van dat ene bekende kindsterretje willen zien (als het niet al is weggeveegd). Daar balen ze in Dharavi van. Sommige toeristen worden uitgescholden en verteld dat ze maar ergens anders ‘hun’ millionair moeten zoeken.
Kijk, Slum Dog Millionaire tours door een sloppenwijk vind ik persoonlijk een motivatie van niks om er te gaan rondlopen omdat het inderdaad alleen is vanwege die film en de filmheld.
Maar iedereen moet het zelf weten waarom ze de sloppen willen bezichtigen.
Ik zou zoiets willen omdat ik niet alleen de mooie dingen van het land wil zien. Schijnbaar is het ‘echte’ India volgens kenners tussen het gewone volk (de armen)…….
Surya,
“een bezoek van Sarkozy en lieftalige echtgenote. Schoonmaken dus: met kwastjes de strepen op de straat geschilderd en de witte paaltjes. Het prikkeldraadachtige netwerk tussen de paaltjes was lastiger mooi zwart te krijgen. In India kan alles. Een groep vrouwen wiens ogen mij dood aanstaarden maakten met hun blote handen in blikken menie dit hekwerk op kleur.”
Je bent helemaal niet verhard, je las het even niet goed.
Rob
Hoi surya, je hebt gelijk het klinkt inderdaad een beetje als cultuurshock, en voor irma natuurlijk heb je gelijk dat je je stoort aan die toestanden, maar toch verdienen die vrouwen geld met menie aanbrengen met hun blote handen. Ben eens eerlijk als je kinderen honger hebben doe je alles om een paar roepen te verdienen om ze te voeden. Het is natuurlijk makkelijk om dit van uit nederland te veroordelen (ook al heb gelijk) maar zoals Berthold Brecht al zei “erst komt dass fressen und dan komt die moral”.
Surya mijn grootste cultuurshock die ik ooit heb gehad was toen ik na 2 jaar India terug kwam in nederland,belachelijk die overvloed ( en geklaag) in nederland.
Greten vanuit een snikheet eiland.
