Sundri Schreef:
——————————————————-
> Verder, als je
> uitgenodig wordt, wordt er ook van je verwacht dat
> je met een cadeau komt, in India zijn dat meestal
> gouden sieraden of (een behoorlijke som) geld,
> omdat de bruiloften door de vaak grootste opzet
> erg duur zijn.
Nou, dan moet ik destijds het een en ander misgelopen zijn ;-)
Gelukkig heb ik het allergrootste deel van de gasten helemaal niet gezien, die zaten beneden lekker te eten. 
Wel mocht ik genieten van de goede wensen van een MLA van AP, een hoge ambtenaar van TN en een politiechef.
Sweety Schreef:
——————————————————-
>Ik snap
> niet wat jullie op vakantie in India doen als
> jullie zoiets simpels nog niet door hebben…
Dat kun je m.i. juist niet te weten komen als vakantieganger.
Alleen als je een tijd in een familie woont, kom je er achter dat privacy niet bestaat (als je op de WC zit, wordt de deur nog net niet opengetrokken, maar wat gekop kun je verwachten), en dat er overwachts iemand op de stoep kan staan (wat je omgekeerd natuurlijk ook vaak genoeg doet. )
Khan,
Ik doelde op cultuurverschillen tussen India en Nederland. Als ik de berichtjes goed gelezen heb, is bijvoorbeeld Sundri al 17 keer naar India geweest en heeft zij ook Indiase vrienden, dan zou je toch mogen verwachten van haar, dat zij verschillen kent en weet dat in India “privacy” anders wordt geïnterpreteerd dan hier8-).
Sundri,
Ik heb toch helemaal niet gezegd, dat je “gratis” zo'n bruiloft moet meemaken? Zelfs als je als onbekende toerist erbij mag zijn en je Rs 11 (nog geen € 0,20) zou geven, zou het goed zijn, want het gaat om het gebaar. Of niet? Bovendien worden geldbedragen tegenwoordig vaak in enveloppen gegeven, deze en overige cadeaus worden pas na het feest geopend, in ieder geval niet waar gasten bij zijn (zoals in Nederland gebeurt?). Dit om oa schaamte te voorkomen bij mensen die niet “veel” (kunnen) geven. Een nicht van mij heeft op een Turkse huwelijksfeest € 150,- gegeven ipv de € 50,- die ze eigenlijk wilde geven, omdat daar door de microfoon uitgebreid omgeroepen werd wie wat gaf… Dat zou in India nooit gebeuren. Op Indiase feesten hier in Nederland geeft men meestal € 20,- (of € 21,-) per gezin, dit is ook afhankelijk van hoe goed je de bruid/bruidegom en familie kent.
En wat een heisa zeg, over mijn reactie om te vragen of je effe zo'n bruiloftje mee mag maken als TOERIST. Big Deal:?. Vergeet niet dat Indiërs anders (zouden) reageren op zo'n vraag/verzoek van een “blanke toerist” dan een lokaal iemand. Dingen/kansen liggen niet voor het oprapen in het leven, je moet er moeite voor doen, dus als je zo'n “street wedding” wil meemaken als toerist, moet je VRAGEN…maar voor Nederlanders is dat al teveel gevraagd!>
<
Het is een schitterende dag dat je zelf trouwt, ergens diep in de Nederlandse polder en de bijzonderste dag van je leven, waarbij jij en de partner in het middelpunt van de belangstelling staan.
Dan komt er een groepje exotisch uitziende mensen langsgelopen die met je familie begint te kletsen, je familie is natuurlijk gastvrij want dat moet en de exotische mensen die allemaal een kop groter zijn worden in de groep opgenomen en krijgen enorm veel aandacht. Vooral ook door de kinderen voor wie de nieuwe bezoekers bijna buitenaards lijken (ik overdrijf:-p). De kinderen rennen niet meer om het bruidpaar heen, maar om de nieuwe bezoekers.
Wat de mooiste dag van je leven had moeten worden, kreeg een enorme domper omdat wat touristen opeens het middelpunt van de aandacht werden. Je bent blij dat je familie gastvrij was en kon zijn, maar of je nou echt blij bent met de extra bezoekers?
Ja ach is natuurlijk niet zwart wit en de spontane ontmoeting en uitnodiging die voor iedereen positief uitpakt zal bestaan, maar ik wil met bovenstaande illustreren dan ondanks hartelijk uitgenodigd worden een ervaring die met oogkleppen op (hebben we allemaal in meer of mindere maten last van:-p) positief lijkt, voor het trouwenende paar en anderen dikke peck kan zijn en negatief effect kan hebben op iets bijzonders. Lijkt mij karma en fatsoens technisch zaaks hier ENORM voor te waken. Zo niet ben je mogelijk honds onbeschoft, ondanks dat alles rozengeur kan lijken.
Sweety Schreef:
-
>Vergeet niet dat Indiërs
> anders (zouden) reageren op zo'n vraag/verzoek van
> een “blanke toerist” dan een lokaal iemand.
Klopt geheel. Zgn. “White Persons” vallen per definitie buiten het (sociale) systeem (voor zover dat laatste voor een niet-Indier ooit grijpbaar is).
En trouwens, die “street weddings” in Delhi, welke kaste/sociale klasse doet dat daar? (Ik ben geheel onbekend met India boven Mumbai)
Ik heb ooit vanaf mijn balkon mogen genieten van een Mala (Dalit) bruilofsstoet met totaal beschonken gasten die een enorme dranklucht met zich meevoerden tijdens hun rondgang door de buurt. Bruid, bruidegom en zijn broer zijn ook nog even boven geweest. Hoewel uitgenodigd zou de familie van mijn vrouw never nooit zelf naar de bruiloft komen, gelet op het kasteverschil. Dat het ook nog eens allemaal christenen zijn in die buurt, maakt het natuurlijk op het eerste gezicht voor een westerling vreemd, maar kaste blijft toch doorwerken. Zie daarvoor trouwens ook het boek The God of Small Things van Arundhati Roy.
florisb Schreef:
——————————————————-
> Het is een schitterende dag dat je zelf trouwt,
> ergens diep in de Nederlandse polder en de
> bijzonderste dag van je leven, waarbij jij en de
> partner in het middelpunt van de belangstelling
> staan.
>
Ha, ha leuk verzonnen B)
Een trouwerij in India is dagenlang chaos, waarbij na verloop van tijd en vooral na afloop een aantal zombies gaan rondwandelen die ernstig lijden aan slaapgebrek (en dan doel ik niet op het bruidspaar dat op de bruidsnacht opgescheept zich met grapjes makende aunties). . Maak je maar geen zorgen over het bruidspaar, die het wellicht erg interessant vinden dat er ook nog een foto geknipt kan worden van twee figuren met bleke gezichten staande naast het koppel. Staat altijd goed in het fotoalbum.
florisb Schreef:
> Lijkt mij
> karma en fatsoens technisch zaaks hier ENORM voor
> te waken. Zo niet ben je mogelijk honds
> onbeschoft, ondanks dat alles rozengeur kan
> lijken.
Zoals ik al zei, Westerlingen doen niet mee aan dat systeem, en staan er per definitie buiten. Daarom kunnen die zich ook heel wat stomme dingen veroorloven, zoals drie dagen lang in hetzelfde T-shirt rondlopen. Denkend aan de film Monsoon Wedding zijn perdofiele ooms een groter risico. 
Petje af voor je, Khan! Goed gereageerd.
Wat bedoelen ze eigenlijk met “street wedding”? Want als hiermee de stoet van trompetters, waarbij de bruidegom te merrie naar de trouwlocatie gaat, wordt bedoeld, een baraat dus, dat doen Hindoes èn Sikhs, ongeacht de kaste volgens mij. Zal meer met de portemonnaie te maken hebben dan met kaste.
Florisb,
Is aandacht nou het belangrijkste voor een (Ned) bruidspaar? Dat klinkt als: ikke ikke ikke en de rest kan… Ik dacht dat de mooiste dag van je leven juist om de verbintenis met je geliefde ging, de geloften afleggen, het gevoel, liefde tonen, romantiek… Oeps, wat zat ik ernaast.
Die rozegeur verdwijnt ook sneller in Nederland dan in India, zou het hier harder waaien…? Hoeveel Nederlanders hebben tegenwoordig zo'n “mooiste dag van je leven” en ongetwijfeld zijn er mensen die zo'n schitterende dag meerdere malen meemaken in hun leven, ongeacht de alimentatie die ze elke keer riskeren.
Indiase huwelijken duren dagenlang, het bruidspaar komt echt geen aandacht tekort hoor! De rituelen en grapjes (bijv. schoenen pikken van de bruidegom) gaan gewoon door, of er nou 20 gasten zijn of 2000 (ik kan ook overdrijven).
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's