Sjaals en staatswinkels

  • erik

    Het alternatief is om te bedenken wat je voor iets uit wilt geven en daarna er niet mee te zitten dat je “volgens anderen” teveel hebt betaald.

    Soms loop je met iets rond in India en vragen mensen (riksjarijders, mensen in je hotel) wat je betaald hebt. Ik noem dan een derde van de prijs die ik betaald heb en dan zie je ze kijken “heb je goed gedaan” (en heel soms zeggen ze: that is expensive, dan moet je even slikken).

    Natuurlijk moet je ook hierbij je verstand gebruiken en niet met euro's strooien, maar dat gezeur soms over die paar centen.

  • Annemarie

    Thanx. Goede opmerking.

    Inderdaad, we moeten zeker geen probleem maken van een paar centen!

    Sommige mensen vinden het blijkbaar leuk èn nodig om te zeggen tegen een ander dat ze veel te veel hebben betaald voor iets > waar is dat nou nog voor nodig als de persoon in kwestie de aankoop al heeft?

    Gedane zaken nemen geen keer.

    Proberen om je niet rot te voelen over aankoop is natuurlijk verreweg een goede manier om ‘om te gaan’ met een tegenslag, maar rotgevoel valt niet altijd simpel weg te redeneren :-)

    Ik ga mij zeker niet druk maken over een paar centen > zolang die ‘paar centen’ op een acceptabel niveau blijven uiteraard. Maar dat lijkt me wel logisch.

    Overigens, ik moet HEEL HARD sparen voor mijn reis - elk dubbeltje moet ik voor deze onderneming 3x omdraaien - dus dan kijk je wel uit hoe je investeert en zit je niet te wachten op teveel miskleunen.

    Als je rijkelijk poen hebt dan maak je jezelf niet druk over een miskoop, maar in mijn geval ligt het anders.

  • Khan

    Annemarie schreef:

    >

    > Zo te horen en te lezen houden Indiers weinig rekening met

    > het feit dat de klant wèl altijd koning is en àltijd nog

    > bslist wat wel en niet gaat gebeuren of gekocht wordt!

    Eh, ik dacht dat mijn opmerkingen daarover gingen? Gewoon je niet gek laten maken (p.s. laat die taxichauffeurs die je zo nodig naar een “neef” willen rijden omdat hij een “beginnend winkeltje” o.i.d. hebben ook maar weten dat jij zelf bepaalt waar je naar toe gaat)

    > En inderdaad…..dit is India en geen Nederland met

    > vastgestelde prijzen.

    Kan me eigenlijk weinig gevallen herinneren waarin er onderhandeld moest worden.

    Wel een heleboel winkels met fixed prices (ja, plakkertjes bestaan echt, ook in India).

    > Ik wil best een eerlijk prijs voor de spullen betalen en ik

    > snap heus ook wel dat je als westerling meer betaalt dan een

    > gewone Indiase sterveling, dat je daar niet aan

    > ontkomt….maar dat wil niet zeggen dat ik zin heb om 35 Euro

    > te betalen voor iets dat maar 8 Euro waard is!

    Zou ook niet mogen gebeuren. Mijn advies, ga naar een grotere winkel die zich op families richten, en probeer niet je slag te slaan in een of ander klein winkeltje. Wat de grotere winkels zijn, merk je wel aan de grote advertenties langs de weg. Ik bedoel een keten als “RS Brothers” http://www.rsbrothers.net/

    Ik heb nog even bij mijn vrouw nagevraagd wat haar prijsklasse was, punjabi dress: Rs 500-2000

    Een aardige kunstzijden saree begint zo bij Rs 500.

    P.s. ik ben - ondanks mijn nickname op dit forum - een geboren Hollander, die toevallig met een oerechte Indiase is getrouwd ;-)

  • Rob

    “Dat jij goed bent in onderhandelen en je niet laat afzetten is 1 ding, maar er zijn ook andere mensen die dat niet kunnen en zodoende veel te veel betalen”

    Annemarie,

    Hoe kom je daar bij?

    Ik kan mij met mijn salaris niet eens permitteren om mij af te laten zetten.

    Nog sterker: ik kan mij niet eens permitteren om dingen te kopen in staatswinkels in India.

    Tien rupee entree voor Dilli Haat kan er nog wel van af.

    Om te kijken, niet te kopen.

    Mijn kleren koop ik op de markt in Lajpat Nagar.

    Rob

  • Shirley

    En in Nederland kan er wel degelijk worden afgedingd, alleen bijna niemand doet het.

  • Shirley

    En in India betaal je al geen drol voor alles, dan maak je je toch niet druk om een paar teveel betaalde roepies? En koop gewoon geen dingen die je niet nodig hebt, jij bent toch de baas over je portemonnee? Als je iets wilt hebben, en je vindt zelf de prijs acceptabel, dan is het toch goed?

  • KeesS

    Ik ben er altijd vanuit gegaan dat ik een prijs wil betalen die ik zelf redelijk vindt voor hetgeen ik wil hebben. Ik hoef niet het onderste uit de kan maar ook niet het bovenste. Als je in India spullen wil kopen zoals sjaals moet je wel verstand van zaken hebben anders moet je het niet doen: “alles is pure silk”. Het onderhandelen hoort bij deze cultuur en is een onderdeel van het leven, alhoewel het soms wel vermoeiend is.En inderdaad oms kom je er later achter dat je wat teveel hebt betaald; het uitgangspunt een derde is over het algemeen een goed startpunt. Als je niet kunt kunt onderhandelen moet je naar een gewone winkel gaan. Mis je ook een hoop lol.

  • Annemarie

    Ja, op de markt en in sommige winkels….maar meestal kijken Nederlanders je raar aan als je het doet en wordt het in gerespecteerde winkels niet gepikt.

    Het is toch wel ‘take it or leave it’. Hier dan.

  • Annemarie

    Zo kwam je verhaal op mij over

  • Annemarie

    Shirley, ìk maak me niet druk over ‘een paar roepies’, wèl over het feit dat ik zomaar 30 Euro teveel betaal ergens voor!

    Dat lijkt me geen gezeur over ‘een paar roepies’…….

    Je met mijn stukjes beter lezen, want daarin heb ik al uitgelegd hoe het zit en waaròm ik geen zin heb om teveel te betalen.