Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
KeesS
Rob, ik heb wel eens in Puhskar gelopen dat ik in één keer van een man een door lepra aangetaste arm onder mijn neus kreeg. Tja. Gelukkig had ik van te voren zijn vrouw gezien die in de rolstoel zat, toen viel het weer mee. Het blijft wennen.
Inderdaad Tom, daarom is het een handige methode om er haarlak over heen te spuiten, ze staan dan strak, kun je naar buiten gooien en weg zijn ze. Overigens schijnt dit bij apen weer niet te werken. Ik heb wel eens in een restaurant gezeten, roof top, waar die die rotzakken ineens met zij allen een strooptocht uitvoerden, leuk om te zien maar je bent wel je eten kwijt. Maar och, ze staan dicht bij ons en het is wel leuk om te zien.
Ik kwam ooit, ik geloof in Jaipur maar het kan ook Pushkar zijn geweest, een mannetje tegen. Geen benen, 1 arm, zittend op zo'n plankje met rolschaatswieltjes. Het was mijn eerste keer in India, ik vond het vreselijk zo'n man die geen kant op kan etc. Half jaar later was ik in kathmandu bij een groot hindu-festival. En wie kwam ik daar weer tegen, vrolijk lachend op zijn plankje??? Juist!
wel bijzonder wat je verteld erik over de meneer. Ik ben nu in india een jongen tegengekomen waar ik vorig jaar in assam op een feestje mee had gesproken. En nu was het in gujarat :-D en zo ben ik nog weleens in calcutta een andere indiase vrend tegen het lijf gelopen die normaal op andaman woont :-D wereld zit mooi in elkaar.
Die armoede leer je redelijk mee omgaan, ook al doet het nog steeds pijn om te zien.
Ik heb een trieste situatie mee gemaakt en op dat moment zie je dan ook alles triest, dus nog triester ;-)
Wat voor mij helpt is om met die kinderen die bedelen ze te laten lachen, door heel simpel gekke bekken met ze te trekken, of grapjes te maken of liedjes te zingen. Ik denk dat het belangrijk is om elkaar blij te maken. Iedereen weet dat iemand zielig vinden of bij de pakkeneer te blijven zitten erover niets helpt.
Gelukkig zijn er in India heel veel mensen die zich inzetten voor mensen die minder geld hebben. Zo zie je vaak veel mensen in rijen zitten bij tempels rond etenstijd om te eten.
De drukte vind ik zelf geweldig in india omdat ik het gevoel heb dat je echt leeft. En zeker als je er gewoon in meegaat en overgeeft.
Wat ik moeilijk vind nu ik net terug ben hoe a-sociaal het hier in nederland, er is geen een dag dat je daar geen lol kunt trappen met vrienden of liedjes zingt met elkaar. Ik mis die warmte die india heeft. Maar daarnaast heeft nl veel mooie dingen, zoals mijn vrijheid :-D
Ik maakte een reis naar India in 1984-1985, met een groep. In 1990 was ik op het postkantoor in singapore, staat er ineens een reisgenoot van die India-reis naast me.
2 weken later zat ik op Tioman Island, (Maleisie) en de eigenaar van het huisje waar ik sliep zei bij het ontbijt: vannacht is er een Nederlander in het huisje naast je komen logeren. Even later kwam die naar buiten, een andere jongen van dezelfde India reis….
Maar we dwalen nogal af geloof ik 
Erik, ja die rijdt nog steeds rond in Pushkar. Geruchten gaan dat een aantal van zijn kinderen zeer goede banen hebben maar dat hij het ook wel leuk vindt zo. Hij krijgt wel altijd een hoop aandacht. Och ik heb in Delhi ook wel eens mensen op de grond zien liggen, met 1 been of. Het rare was op gegeven moment dat ze pas begonnen te trillen en te beven als ik er aan kwam. Daarom is het niet minder erg maar je vraagt je dan wel eens wat af.
Deze man uit Pushkar is in december overleden. Een van zijn kinderen was inderdaad arts en ook de andere had een goede baan. Zij wilden hem helpen, maar hij was zo gewend aan zijn leven (en alle aandacht) dat hij liever op zijn plankje rond bleef rijden. Het plankje is inmiddels overgenome door een vrouw.
Ineke
