Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
paul broekman
Sundri,
ben je nog met kunst/schilderen bezig?
He Paul, dat is wel heel lang geleden. Ik had op de HAVO kunstgeschiedenis/handvaardigheid (c.q. kunst maken) in mijn pakket en daarin heb ik eindexamen gedaan (en geslaagd). Daarna heb ik er nooit meer echt iets mee gedaan. Wel zie ik mezelf als erg creatief. Zo maak ik vaak m'n eigen kleding en blijk ik er toch aparte ideeën op na te houden als het gaat over het schilderen en inrichten van m'n huis. De buitenkant van m'n huis in NL had ik felrood en groen geschilderd en de andere kant moest licht zijn vanwege ligging op de zon en die kant had ik mintgroen geschilderd; toen ik het huis wilde verkopen, heb ik het wit geschilderd, zodat het makkelijker verkoopbaar werd. Ook hier in Kashmir wil ik wat anders met ons huis en daar wordt toch “gek” tegenaan gekeken. Mensen blijken overal “bang” te zijn voor heldere kleuren. Toch zijn het juist de kleuren van India, die ik zo aantrekkelijk vind. Fantastisch b.v. al die vrolijk gekleurde kledingstoffen.
He Paul, bedankt voor je positieve reactie. Er is niets mis met Moslims en Islam. Mensen hebben oordelen en vooroordelen en dat is overal ter wereld zo, dat is niet afhankelijk van een bepaalde religie. Onze denkwijze is toch heel sterk cultureel bepaald en als je afwijkt, of dat nu in NL of in India is, wordt er gek tegen je aan gekeken. Dat was wat mij betreft in NL ook al zo. Mijn motto is al m'n hele leven “don't care what people say, just follow your own way”. Ik zal -als ik dood ga- nooit kunnen zeggen dat ik ergens spijt van heb, ik heb m'n hart en dromen gevolgd en alles gedaan wat ik wilde doen (en blijf dat doen tot het tijd is om het leven hier te verlaten). Veel mensen doen dat niet en vinden me gek of zijn wellicht gewoon jaloers of simpelweg bang voor verandering; zij vinden het belangrijker om sociaal geaccepteerd te worden. Natuurlijk ben ik ook een mens en hebben we elkaar nodig, maar als ik me moet draaien en keren om sociaal geaccepteerd te worden… nee, dan toch maar niet. Beter om alleen te zijn dan in slecht gezelschap. In feite heeft dit alles me veel geluk gebracht, ook veel moeilijkheden (of beter gezegd uitdagingen), veel ups en downs. Ik leef… en ben blij dat ik leef en zoveel nieuwe ervaringen heb mogen opdoen. Ik ben best blij dat ik ben wie ik ben. Ik vermoed zomaar dat jij ook zo iemand bent. Waarom zou je anders als kunstenaar in een Islamitisch dorp in Turkije wonen; je hebt moed nodig om te doen wat je écht wilt doen.
Ramrod,
Volgens mij schrijft India Today niet in het Nederlands, maar is dit een vertaling uit het Engels - Hindi - lokaal dialect.
Wat er oorspronkelijk gezegd is door de panchayat weet vermoedelijk niemand meer.
Zelf denk ik dat dit soort uitspraken niets met geloof te maken heeft noch met zogenaamde "liefdeshuwelijken'.
Volgens mij gaat het om sex voor het huwelijk, maar wordt dat niet zo benoemd.
Dat druist vermoedelijk in tegen de traditionele dorpscultuur.
Moderne communicatiemiddelen als mobiele telefoons verbreden de blik op de wereld.
Die bedreiging kan ik mij best voorstellen.
Rob
daar wil ik wel iets over zeggen: ik verdedig gearrangeerde huwelijken niet, maar onder de huidige omstandigheden op het platteland zijn ze m.i. niet geheel onbegrijpelijk, om de volgende redenen (gebaseerd op beperkte ervaringen, waarschijnlijk onvolledig en mogelijk naïef):
a) sociaal contact tussen jongens en meisjes is vaak nog minimaal, bijv. geen gemengd verenigingsleven om elkaar vóór het huwelijk te leren kennen.
b) de kans van slagen na een opleiding wordt helaas niet bepaald door je diploma maar door je connecties: van je familie moet je het hebben.
c) leven op de grens van het minimum bestaan zonder sociale voorzieningen, maakt het hebben van familie waarop je bij nood kunt rekenen extreem belangrijk. De buffel hoeft maar onverwacht te overlijden en het is al zover.
Trouwen doe je daarom niet alleen met een partner, maar met een (nieuwe) familie. Dat maakt de keuze van een goede en betrouwbare schoonfamilie zo belangrijk, veel belangrijker dan in onze rijke westerse maatschappij. ‘Arrangeren’ betekent m.i. dat beide partijen ‘nee’ kunnen zeggen; voor huwelijksdwang is geen enkel positief argument te bedenken. En wat studenten mij telkens weer zeggen (of ze het menen weet ik niet): ‘liefde komt na het huwelijk’. De sleutel tot verbetering ligt m.i. in meer en beter onderwijs en verhogen van de levensstandaard op het platteland; dan verdwijnen dergelijke, ook volgens mij ongewenste praktijken vanzelf; helaas gaat dat waarschijnlijk nog enige generaties duren. Commentaar hierop welkom !
