De foto's zijn in juli genomen, zowel Ladakh als Zanskar.
Mij is het lopen op hoogte altijd mee gevallen, maar het verschilt van persoon tot persoon. Goed luisteren naar je lichaam, in het begin rustig aan doen, jezelf niet overschatten, veel water drinken, de symptomen van hoogteziekten kennen. Mijn conditie is normaal zou ik zeggen, ik ben geen atleet. Ik train altijd wel voordat ik op een trektocht ga (wandelen) zodat ik het lopen weer in de benen heb. Als ik eenmaal op trektocht ben, kan ik goed in een constant gestaag ritme lopen, langzaam bergop, maar altijd goed te doen, voor mij althans. Ik ervaar het niet als een aanslag op je lichaam. Hooguit de eerste dagen op hoogte moet je lichaam erg wennen. Dan doe ik gewoon erg rustig aan en rust veel.
De route Delhi - Manali - Leh is beter om aan de hoogte te wennen. Vanuit Manali stijg je in 2 dagen naar de hoogte van Leh (3500m), waarbij je onderweg zelfs hoger slaapt en hogere passen aandoet (boven 5000m). Eenmaal in Leh ben je al een beetje geacclimatiseerd. Als je naar Leh vliegt ga je van 0 naar 3500 in 1 uur. Dat is meer een “klap” voor je lichaam. Ik heb dat de laatste keer gedaan, op zich valt dat nog mee, het is niet zo dat het als een dreun voelt of zo, maar je merkt het wel, hoofdpijn, kort ademig, weinig energie. De eerste 2 dagen moet je dan weinig doen.