Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Sundri
Ongetwijfeld, maar dat maakt het gevoel voor mij niet anders…
Dat is maar heel gedeeltelijk waar. Om een voorbeeld te noemen: ik heb een vriend in Kashmir, die ik onderweg ontmoette, omdat we meer dan 24 uur met dezelfde bus reisden, de bus panne kreeg en we uren wachttijd hadden. Hij werkte destijds in Delhi en nam mij later in zijn vrije tijd mee uit en wilde het zelfs niet hebben dat ikzelf ook maar iets zou betalen. Terwijl hij bijvoorbeeld voor hemzelf een entree voor een monument moest betalen van Rs 10 en voor mij Rs 250. Gingen we ergens eten, dan betaalde hij ook. (enz.). Pas na sterk aandringen liet hij me weleens een riksja betalen.
Je wordt dus lang niet altijd gezien als een wandelende portemonnee. Wat Danu zegt klopt beter, waarschijnlijk ben je als blanke per definitie voor veel Indiërs interessant en vooral voor hen die normaal gesproken weinig in contact komen met westerlingen. Zoals de hiervoor genoemde vriend.
Sundri schreef:
>
> Je wordt dus lang niet altijd gezien als een wandelende
> portemonnee. Wat Danu zegt klopt beter, waarschijnlijk ben je
> als blanke per definitie voor veel Indiërs interessant en
> vooral voor hen die normaal gesproken weinig in contact komen
> met westerlingen. Zoals de hiervoor genoemde vriend.
Heeft zeker niets te maken met blank of zo. Een rijke Indier uit het zuiden die voor het eerst in bijvoorbeeld Delhi aankomt en geen of slecht Hindi spreekt heeft hetzelfde probleem.
Feit is dat je in India relaties moet hebben. Familie of vrienden (niet zomaar mensen die je vriend noemen om er zelf beter van te worden).
Als je iemand op deze manier kent heeft men alles voor je over.
Blijkt uit het voorbeeld van Sundari.
ik begrijp helemaal wat je bedoelt!!
ben nu bijna 1,5 jaar terug na 8 maanden india..al lang geleden…en ik denk nog elke dag aan india…niet alleen de armoede, maar ook alle mooie dingen blijven hangen..de geuren, het voedsel, kleuren, mensen, gezichten, het land…zou bijna zeggen dat ik heimwee heb naar de smerige toiletten, en het geruzie met de rickshaw chauffeurs…
mijn hart ben ik 1,5 jaar geleden verloren in india…
tsja..dan moet je terug..om het opnieuw te verliezen…..
india is zoo ontzettend mooi!!
liefs lieke.
Als India je heeft “gepakt”, laat het je nooit meer los. Dit duurt bij mij al sinds de allereerste keer, dat ik er kwam nu bijna tien jaar geleden Altijd heimwee, altijd terug willen gaan. M'n huis vol met attributen uit India, van gordijnen en kussensloopjes, lakens, kleding, papier mache snuisterijen, klankschalen, een boeddhabeeldje tot stalen “design” (= met patroon) borden en schaaltjes (enz.). In een hoekje is de wierook te vinden. Ja, ook van die Rajanstan poppen, zoals Rob die verzamelt (inmiddels is de stof daarvan wel verkleurd). Als je zelf niet in India kan zijn, India naar jezelf toehalen. Nee, India laat mij nooit meer los…
