Culture Shock

  • Rob

    Beste mensen,

    Wie heeft wel eens een “culture shock” in India mee gemaakt?

    In die zin dat je na terugkomst aan niet anders meer kunt denken dan aan India.

    De armoede, ellende, et cetera.

    Rob

  • erik

    Ik 1 keer in Delhi, waar ik toch al vaak was geweest. Ik was er in december en het was koud (graad of 10), vochtig, mistig. De bedelaars die ik allemaal al kende (nou ja, bij wijze van spreken dan) zaten te rillen en te bibberen. Normaal kon ik er wel tegen, die bedelaars, al wist ik wel hoe schrijnend het was, maar in die kou…….

  • Shirley de Munnik

    Ik krijg de culture shock altijd pas hier in NL…

  • Rene

    Dat gebeurt me eigenlijk iedere keer als ik terugkom uit India. De heftigste was toen ik na 6 maanden Noord India terugkwam in Nederland, waar de kranten volstonden vanwege een ‘watersnoodramp’ in Limburg. En dat het belachelijk was dat er geen opvang was geregeld voor huisdieren, want er waren een kat en een hamster (oid) verdronken. Na 6 maanden India, met een koudegolf waar het overdag een graad of 6 was, etcetera, viel dat heel rauw op m'n dak.

    Een soort van dubbele cultuurshock, denk ik.

  • nelle

    Mijn cultuurshock kwam pas toen ik in Varanassi was! In Delhi had ik heel veel mensen gezien, maar in Varanassi was het nog erger en dat met koeien geiten eenden en hun uitwerpselen in de steegjes rond de gats dacht ik aan de ziektes die hieruit kunnen ontstaan. Maar de grootste shock was die oude vrouwtjes die in dat sterfhuis, om een aalmoes vroegen om hun crematie te kunnen bekostigen. Dat vond ik schokkend!

  • Rob

    Shirley,

    Dat bedoel ik ook, de “culture shock” na terugkomst.

    Niet de tijdelijk sjokjes van de dingen die je onderweg in India tegenkomt.

    Rob

  • Shirley de Munnik

    Oh ben blij dat ik niet de enige ben, ik werd hier in onbegrijpend R´dan al voor gek verklaard……Ben nu 1,5 week thuis en het is nog niet over….

  • Sundri

    En het lijkt erop, naarmate je vaker in India bent geweest, dat het (psychologische) aanpassen in NL steeds moeilijker wordt en langer duurt. Ik voel me vaak compleet “alienated” na terugkomst en dat duurde dagen en nu weken… “Wat doe ik eigenlijk hier? Ben ik hier alleen maar om te werken? Waar zijn alle mensen eigenlijk? Het is zo koud…” enz.

    En ik heb echt wel een sociaal leven, maar dat is niet te vergelijken met India, waar je nimmer alleen bent en als je je wilt isoleren daar in India moet je er moeite voor doen… Op een of andere manier stoort lawaai me in India ook veel minder dan hier, raar eigenlijk, lawaai is toch lawaai. Maar hier in Zeeland kan het zo stil zijn in vergelijking met India, misschien te stil soms… En als je in NL op de boulevard op een bankje zit en er zit iemand naast je, dan zeggen ze meestal nix; in India is dat ondenkbaar… Over gezelligheid gesproken…

    Ik ben nu meer dan twee maanden terug, maar ik ben nog niet helemaal terug. Zal ook wel nooit meer gebeuren…

  • danu

    komt ook dat je blank bent en dus interessant.

  • Shirley de Munnik

    en gezien wordt als een wandelende portemonnai waar misschien een slaatje uit valt te slaan… :)