Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Khan
Congress in charge, no power
Deel 1 eindigde met een man in de traditionele lungi op een nieuwe weg.
Wat ook traditioneel is en is gebleven zijn de stroomuitvallen (powercuts). En daarmee maken we al drect na aankomst kennis. Nu is er wel een grote verandering in vergelijkimg met ons laatste bezoek in 2007, een accu met een capaciteit voor 6 uur noodstroom, zorg er in elk geval voor dat een deel van de lampen en de fans blijven functioneren (de tv, koelkast, computer en wasmachine vallen echter stil). Stroomuitval door gebrek aan capaciteit is (nog) steeds een dagelijkse actualiteit in Andhra Pardesh, en voorlopig niet opgelost, getuige ook een bericht in de krant Deccan Chronicle dat ook steden als Hyderabad (wederom) zullen worden geconfronteerd met het uitschakelen van de spanning gedurende enkele uren per dag. Vandaag (29/1) is de lezen in de krant:
4-hr power cuts to return
“Hyderabad: With the power supply situation in the state remaining grim and the demand-supply gap expected to increase to 100 MU per day, APTransco officials are proposing to impose power cuts in cities once again and increase the cuts in districts and municipalities.
The proposal is for up to four hours of power cuts in cities that currently have no power cuts, and it could be implemented as early as mid-March. Power cuts in municipalities and towns can be for up to eight hours.
Currently, the AP distribution companies are supplying 238.62 MU per day as against the energy demand of 277.67 MU/day across the state. The total power deficit in the state is 39 million units per day. The discoms are giving load relief in towns, municipalities and mandal headquarters and there is no power cut in Hyderabad, Warangal, Tirupati and Visakhapatnam.”
In ruil daarvoor wordt de consument beloond met een stevige verhoging van de stroomprijzen. Althans daarvoor zijn plannen voor van de zittende Congress regering. Het moge duidelijk zijn dat daar weer fel verzet tegen bestaat en leidt tot blokkades, etc. Hoe ingewikkeld de stroommarkt in India is, moge duidelijk worden uit een feit dat er ook sprake is van stevige subsidie, namelijk in de vorm van 7 uur gratis stroom voor landbouwers.
De stroomprijs is momenteel niet het enige punt van debat, ook de hoeveelheid gasflessen die per huishouden ter beschikking wordt gesteld tegen gereduceerd tarief is ook onderwerp van discussie. De mensen die nog op hout stoken (zoals in de twee hutten ongeveer 60 meter verwijderd van ons huis) hebben daar in elk geval geen last van. En ook hier thuis wordt af en toe nog het houtvuurtje opgestookt.
Hiermee begint het gevoel dat er anno 2013 weinig is veranderd. In 2002 is voor wie geen aansluiting heeft op de waterleiding aan de overkant een pomp aangelegd. Tien jaar later verzamelen zich daar nog altijd ‘s morgens en ‘s middags dames om potten en emmers te vullen. Het gemeenteschooltje ernaast heeft nog altijd geen toiletvoorziening, althans de schooljongens staan tijdens de pause nog altijd vrolijk te urineren in de afvoergoten langs de straat.
Openbare voorzieningen zijn niet het sterkste punt van India. Dat geldt ook voor wegen. Tien jaar geleden had ik een positief beeld van de forse investeringen die gedaan werden onder het bewind van “Telugu Desam”, een politieke partij die zich op de locale belangen richt. Dorpen kregen betere ontsluitingswegen, en werd gewerkt aan snelwegen en andere broodnodige verbindingen. Niet altijd succesvol trouwens, want de aanleg van een oprit en twee bruggen ten behoeve van een bypass road die het centrum van een nabij gelegen stadje zouden ontlasten was weliswaar in 2001 begonnen, maar werd geplaagd door diverse verzakkingen. In 2007 was de byspass road er nog steeds niet. Anno 2013 ligt de weg er nog altijd half verzakt bij en is de hoop gevestigd op een Duitse firma die nieuwe bruggen gaat bouwen.
En zo persen bussen, vrachtwagens, auto’s, autorikshaws, fietsers, wandelaars, etc, etc zich nog altijd over de tweebaans weg. Een tweebaansweg waarvan het onderhoud kennelijk al jaren is opgeschort. Onze auto moet regelmatig van rechts naar links over de weg slingeren om gaten in het wegdek te ontwijken.
De algemene klacht is dat Congress weinig doet voor Andhra. Inmiddels biedt de in 2009 opgerichte YSR Congress (officieel staat dat voor “Yuvajana Sramika Rythu Congress Party ( Youth, Labour and Peasant Congress Party) en sinds 2011 geleid door Y. S. Rajasekhara Reddy, aka “YSR” een alternatief. Maar ook de leider van Telugu Desam is zich aan het voorbereiden op de verkiezingen van 2014, met een voettocht door de achtergestelde gebieden. Een voettocht die inmiddels de 100 dagen ruim is gepasseerd, en aanleiding geeft voor het oprichten van monumenten langs de weg. Naast een pilaar van 100 feet is er inmiddels ook een van 117 feet. En zo zullen we natuurlijk nog een tijd door kunnen gaan. Deze monumenten ken ik alleen van de foto’s in de krant. Wel heb ik inmiddels diverse standbeelden voor de eerder genoemde YSR gezien, die zijn volgelingen vrolijk toewuift. (hoe zit het eigenlijk met de bouwvergunning voor dit sort monsters; dit roept vragen op naar de Indiase townplanning. Maar daarop kom ik in een later deel op terug).
Hiermee, tenslotte kom ik op het punt dat Andhra Pradesh een staat is die zich momenteel in politieke crisis bevindt. In 1956 is de staat een samenvoeging van delen van India die onder het Britse regime tot Madras behoorden en een deel van het voormalige moslimvorstendom Hyderabad. Voor- en tegenstanders van afscheiding van Telangana, het deel rond Hyderabad, vliegen elkaar sinds 1969 in de haren en de spanningen zijn steeds verder opgelopen. Men wacht op het verlossende woord uit New Delhi, een beslissing die natuurlijk niemand zal bevredigen. De kranten staan vol met het nieuws, wat hoofdzakelijk geen nieuws is, maar neerkomt op herhaling van dezelfde feiten aangevuld met recente demonstraties en meetings. Dit allemaal in de aanloop naar de datum van de 28e januari waarop een beslissing zou komen, welke datum natuurlijk is gepasseerd zonder een beslissing (onder het motto van een minister, 30 dagen is geen maand, en een week kan ook twee weken zijn). Dit heeft wel geleid tot onrust met name in Hyderabad en de inzet van een hoop politie bij wegversperringen rond gevoelige locaties.
