Anno 2013: deel 1: van Hyderabad naar het einde van de spoorlijn

  • Khan

    Vetrokken met het perspectief van ronddansende Russen, geblondeerde nichtjes en een booming economy was de ultieme vraag, hoe heeft India zich ontwikkeld in de afgelopen jaren?

    Enige indrukken vanuit een locatie ergens in Andhra Pradesh, die ik niet ga onthullen omdat er wellicht anders dronken Russen voor de deur gaan staan. Maar aan het ligt aan het einde van een spoorlijn.

    Hyderabad is nooit mijn favoriete stad geweest. Het nieuwe vliegveld is wel een enorme verbetering, een mooie weg naar de stad waar geen autoriksjaws rijden, maar in de stad zelf is het drukken als ooit. Tot ver na 12 uur 's nachts worstelt het verkeer zich via een een weg die tot National Highway is gepromoveerd zich luid toeterend door de stad. In de twee dagen dat ik mij in deze stad bevind, heb ik in totaal 5 ambassadors geteld. De klassieke auto is een marginaal verschijnsel geworden. Maar reeds 8 jaar geleden was het onmogelijk om nog een ambassador als taxi te krijgen. Kennelijk nieuw is het verschijnsel “ Snowworld”, en een nieuwe vestiging van de befaamde “Paradise”, een restaurant dat zijn naam gaf aan Paradise Circle, aan MG Road. De modernisering slaat toe…

    Kennelijk is er een klasse die het zich kan permiteren om T-shirts aan te schaffen tegen een prijs die nagenoeg gelijk is aan die die ik voor het zelfde product zou neertellen in Nederland. Maar als ik ondachtzaam met mijn vrouw richting de damespashokjes wandel wordt ik resoluut door de aanwezige toezichthoudster weggezonden. Dat heeft niets te maken met een de Delhi Gang Rape die de kranten vult, maar met de traditionele keiharde scheiding der geslachten hier. In die zin is het recente voorstel om de schoolbussen met heren 20 minuten na die met de dames te laten vertrekken niets nieuws.

    Gelukkig kunnen we na 2 dagen de stad verlaten, en wel per trein in de door geharde backpackers verafschuwde 1AC. Gelet op het feit dat ons dochtertje van 3 (die nogal ondernemend is) mee is op reis lijkt de keuze voor een afsluitbare coupee wel zo verstandig. De chaos op Secunderabad is als altijd en even zijn onze koffers (meegenomen door koelies) met de meegekomen huisvriend totaal zoek. Maar alles komt goed. De trein wordt getrokken door het paradepaardje van de diesellocs van Indian Railways, de machtige WDP4 die een topsnelheid kan ontwikkelen van 160 km/uur kan ontwikkelen!

    Na een treinrit met een gemiddelde snelheid van 40 km/uur (!!!!), en met een vertraging van 30 minuten arriveert de express achter de WDP4 op de eindbestemming. Tot mijn vreugde staat een Ambassador gereed om ons, familie en koffers naar huis te brengen. Zwager heeft wel recentelijk een gloednieuwe auto aangeschaft, dit ter vervanging van de Sumo. Een auto zeer bekend van Zuid Indiase films, het vervoermiddel voor stevig besnorde mannen die al dan niet gewapend met een bijl “hey” brullend uitstijgen om een of andere gang raper van hun zuster/moeder/dochter de schedel in te meppen. Ja, ook die films worden nog gemaakt en trekken volop publiek, zo blijkt mij uit de filmposters.

    Op de rit naar huis blijkt er een nieuwe weg aangelegd te zijn. Het feit dat er mannen met lungi hier overheen banjeren doet zeer vertrouwd aan.

  • Khan

    Mijn excuses door de typefouten. Het toetsenbord hier is niet mijn favoriete model, en verder haast ik mij omdat de stroom om de zoveel uur wegvalt. Hierover meer in de volgende bijdrage.

  • froukje

    Khan,

    Leuk om te lezen.

    Ik wacht op deel 2 en volgende delen…….tzt.

    Geniet,daar.

  • Paul Broekman

    Schrijf maar door, hoor, met of zonder typefouten

  • Rob

    Khan,

    Leuk om te lezen, exuses voor typefouten zijn helemaal niet nodig.

    Die doen er niet toe.

    Rob

  • froukje

    Rob,

    Gelukkig maar voor jou,dat typefouten er niet toe doen…..X(

  • Mr Bojangles

    Volgens de wet had je een ‘superfast train’. ;-)

    en ach, een vertraging van een half uur, waar praten we over, dat is toch bijna op schema. Wou dat de NS zo reed…

  • KeesS

    Leuk om te lezen!