In reactie op een reactie over agressie in een andere topic wil ik hier bekennen dat ik twee keer erg kwaad ben geworden in India.. (nou ja twee keer…)
Waar ik ongelooflijk boos over kan worden is het mishandelen van dieren waar dan ook. De eerste keer dat ik zag dat daar sprake van was, was op de taxi standplaats van Jhansi. Ik kwam uit Orchha om inkopen te doen ik Jhansi en daar stond hij: de taxi met een parkiet vastgebonden aan de voorkant van de taxi. Zo’n bromding waar acht of tien of twaalf of meer mensen in kunnen. (een bemo?)
Toen ik dat zag begon mijn bloed te koken. En dat is slecht voor mij maar meestal ook voor de omgeving. Het was een drukte van jewelste. Ik liep op die taxi af, pakte mijn zakmes en net toen ik het beest wilde bevrijden kwamen taxichauffeurs op mij af. Ook dreigend.
Maar er zijn van die momenten waarop het je niets meer kan schelen: (ook wel een waas voor je ogen genoemd) blind wordt voor de realiteit omdat er iets is dat buiten elke orde is. Ik draaide me om, mompelde nog iets over “directeur van de wereld dieren welzijnsorganisatie” en verhief mijn stem: “de eerste die mijn dwarsboomt in het loslaten van dit diertje sla ik het hele taxiveld over, en de rest zal volgen”. Dat klonk heel dapper met mijn 1.85 lengte. Maar stom was het wel.
Het had effect. Ze deinsde terug.
Ik liet het beestje los, dat van angst mij heftig in de hand pikte (stank voor dank) en liep voldaan weg, de taxichauffeurs beduusd achterlatend. Later in de stationshal keek ik met ontzag naar het grote schilderij waarop de Rani van Jhansi met haar amazones met ontbloot boven lijf, een heel leger aanvalt. Soms heb je geen keus.
Zoals ook die keer toen ik een man aanviel die een beer voor me wilde laten dansen. Ik gaf hem een dreun maar kreeg toen een boze beer over me heen. Binnen een seconde zat ik weer naast een grijnzende taxichauffeur in de taxi. stank voor dank….