Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Paul Broekman
Op een vroege ochtend reed ik in een riksja het prachtige terrein op van het staatshotel van Alwar, Radjastan op. Ik kwam net uit de nachttrein van Udaipur. Het licht van die ochtend was prachtig, er hing een dunne nevel over de velden, de zon brak er net doorheen. Het hotel was van de staat.
Binnen zag het er wat anders uit. Er lag overal zooi, eten, lege plastic bordjes, glazen kortom sporen van een feest waarvan de rommel niet was opgeruimd. Een bruiloft, zo zei de manager. Als ik een kamer wilde zou ik nog enkele uren moeten wachten vanwege de rotzooi die moest worden opgeruimd.
Tussen de rommel door leek het me een leuk hotel dus ik besloot te wachten. De nevel trok op in de tuin die ook vol rotzooi bleek e liggen. Alsof er moedwillig een afvalberg van gemaakt was. Ik schrok er wel van. Wat een troep.
Het is in bij de Indiase jetset om in Turkije je bruiloft te vieren. De nieuwe Indiase rijken letten niet op een dubbeltje meer of minder. Een paar miljoen euro voor een bruiloft is normaal. En het levert als het meezit nog contracten op ook. De betrekkingen tussen Turkije en India worden zo steeds beter en hechter. De jetset van India heeft genoeg te verteren.
Pas sinds enkele weken staat het duurste huis ter wereld niet meer in Bombay maar in Zwitserland. Jarenlang was dat de Antilla-residentie van de Indiase miljardair Mukesh Ambani.
In Bombay nota bene, waar in op een januari 1980 aankwam en me rot schrok van de armoede in die stad. De kilometers lange krottenwijken. De uitgemergelde mensen op het station. Het smerigste hotel ooit.
In de stad waar ik, groen als ik was mijn onschuld verloor en mijn zoektocht naar Indiase spiritualiteit maar meteen opgaf en begon te zoeken naar antwoorden op de onrechtvaardige verdeling van de schatten en rijkdommen van moedertje aarde.
Anna Hazare, een prominente en in India geliefde activist protesteert al geruime tijd tegen de corruptie in de Indiase politiek, geen nieuw fenomeen. Sommigen noemen hem de nieuwe Gandhi.
Gandhi, ooit maakte ik uit eerbied voor zijn gedachtegoed een tentoonstelling over hem. Zijn uitspraak “There is enough everybody's need, but not enough for anybody's greed”, is nog steeds van toepassing.
In 1980 schrok ik me kapot van het grote verschil tussen rijk en arm in de harde samenleving van India, het is er niet minder op geworden.
