He Kataraja. Die geur is toch iets bijzonders. Inderdaad een mengeling van iets, van van alles. De geur van India… de herrie, de te grote hoeveelheid mensen, de opdringerigheid, vaak ook de hitte. Tot op de dag van vandaag is het moeilijk weer te geven, het is een gevoel. Een onmisbaar gevoel. En dan ben ik dus weer thuis.
De reden dat ik niet veel reageer, lijkt me wel duidelijk. Al dat gekissebis hier op het prikbord. Ik heb echt geen zin om me daarin te mengen. Worden er echter leuke dingen gesteld, zoals hier over de geur van India, of gewoon informatieve vragen, dan wil ik best reageren. Aan de andere kant zijn er ook zo vaak onderwerpen, waarop ik al zo vaak gereageerd heb. En dan heb ik niet altijd zin om weer te reageren. Over eten en (niet) ziek worden bijvoorbeeld. Laat maar zitten, denk ik dan.
Nu zit ik te luisteren naar een illegale DVD met bijna 900 Bollywood liedjes, sommige super, andere nix aan. Ik maak een selectie van de leukste muziek en die brand ik dan op een CD om vaker naar te luisteren. Heerlijk toch?
Trouwens, die heb ik gekocht in Pondicherry. Ik wilde daar wel legale DVD's kopen, maar die zijn daar dus echt niet te krijgen. Pondi is natuurlijk ook zo'n aparte kolonie, voor Indiërs een belastingparadijs, want ze betalen er geen BTW (VAT) en dat scheelt daar toch zo'n 13%, als ik me niet vergis.