surya Schreef:
——————————————————-
> Take2, ik wist niet dat je niet in india was
> geweest. En ik volg hier niet alles op dit forum,
> mede vanwege wat jij noemt azijnpissers.
> Ik reageerde dus op jou omdat het me verwonderde
> dat je zo reageerde, want ik dacht dat je meerdere
> keren daar was geweest.
> Als ik jou was zou ik lekker gaan en genieten van
> je reis en vooral niet teveel ervaringen vragen
> aan mensen.
> Wat betreft die zenuwinzinking, dat klinkt in mijn
> oren nogal heftig. Ik heb wel een cultuur shock
> gehad de eerste keer, en je raakt redelijk
> gedesillusioneerd, bedoel betreft de hypocrisie in
> de wereld. Maar ik was dan ook 18 toen ik op
> mezelf daarheen ging. En die shock valt best wel
> mee. Misschien omdat ik jong was en open sta. Ik
> weet ook genoeg verhalen en ook gezien in mijn
> omgeving van mensen die in een psychose raakte van
> India. Maar of dat echt van India was of dat het
> al niet lekker ging is de vraag. Waarom ik dat
> niet heb gehad en zij wel, dat antwoord weet ik
> niet. Ik was ook alleen daar aan het reizen en ik
> had heel weinig geld, maar ik ben wel ontzettend
> veel mooie mensen tegengekomen.
> Wat ik tof vind aan India is dat je veel mensen
> tegen komt die bewust kiezen om geen mier te zijn
> van het systeem.
>
> De ellende kun je niet wegrationaliseren. Het is
> juist mooi dat je open staat met je gevoel. Ik heb
> daar zelf ook ontzettend moeite mee met de ellende
> in de wereld en ik ben ook heel gevoelig. Maar op
> de een of andere manier is het toch belangrijk om
> voor jezelf een weg te vinden om daarmee te leren
> dealen. En zo kun je op jou manier een steentje
> bijdragen. Is altijd nog beter dan erover te
> bomen, maar ja dat is ook onderdeel van het proces
> en ik kan dat zelf ook heel goed. Wat ik zo mooi
> vind aan India is dat er ook heel veel plekken
> zijn en mensen die er wat aan proberen te doen en
> er ook hun leven voor geven om anderen een beter
> leven te geven. Echt respect!
> Het is juist tof van je dat je je goed inleest
> voordat je erheen gaat. Veel mensen zullen dat op
> je reis ook waarderen, zoals je zelf zegt uit de
> reacties die je kreeg.
> En laat je niet gek maken door wat sommige mensen
> zeggen, het is uiteindelijk jou eigen ervaring wat
> telt.
> Ik had in Baroda gestudeerd en ik was behoorlijk
> gedeillusioneerd toen ik terug kwam, terwijl ik
> toch al een aantal keren in India was geweest, de
> taal kundig was en veel tijd doorgebracht had bij
> gezinnen van mijn vrienden daar. Maar het was zo'n
> gat daar. Geen enkele uitgaangelegenheid. Als ik
> in de avond op mijn scooty door de stad croste was
> er bijna altijd politie die me tegen hield en
> vroeg waarheen ik ging met wie ik was. Er waren
> constant dreiging van aanslagen, alles werd
> gecheckt als ik ergens heen ging, zoals
> booodschappen doen moest je door scanners en
> gefouilleerd worden. Er waren ook aanslagen. Maar
> ik kan het niet goed uitleggen maar het was alsof
> ik iedere keer door het oog van de naald was
> gesprongen en ik voelde dingen die uiteindelijk
> steeds gebeurde. Het was alsof ik dus een
> inzinking kreeg (zoals jij het omschreef moest ik
> daaraan denken, alsof je gek wordt.) Ik was bv een
> keer daarvoor in kolkata een vriendin was mij (we
> warne met z'n drieen, we wilde naar
> varanasi/benares. Zij zei ik ga. En ik voelde dat
> ik niet moest gaan. Ik en de andere zijn toen
> gebleven en een dag daarna zagen we de aanslagen
> in varanasi op de tv. Maar ook in Baroda toen ik
> daar was had ik de bus genomen in Ahmedabad en
> precies op de dezelfde plaats daarna een aanslag.
> Toen op school ging ik weg en gelijk daarna werd
> de school gesloten vanwege dreiging. En zo nog een
> paar keertjes en dingen die ik voelde die
> gebeurde. Op een gegeven moment weet je niet meer
> wat voor en achter is. Zo hadden we in mumbai twee
> terroristen uit pakistan in ons hotel. Dachten wij
> dat we zo uit al die spanningen waren, het leek
> alsof het me achtervolgde. Verder had ik nog een
> paar freaky gasten, ik woonde daar dus je kan niet
> makkelijk weg, die me stalkte en achtervolgde.
> Toen vertelde ik mijn verhaal hier op het forum en
> kreeg ik van die reactie ooo daar heb ik nooit
> last van zal wel aan jezelf liggen en dat soort
> dingen vaak van vrouwen die ouder zijn. Dat ik wel
> niet de juiste kleren aan zou hebben of het zelf
> heb uitgelokt. Ik kan daar niet met mijn hoofd
> bij. Ik ken genoeg meiden die ontzettende last
> hebben gehad in India van mannen. Ik weet niet
> waarom ik dit precies vertel, misschien om te
> zeggen dat die problemen er echt wel zijn. Kijk
> maar naar de pink chaddi. Ik weet niet of je dat
> gevolgd hebt, maar dat was in Mangalore in een pub
> dat er meiden de pub uit zijn geslagen door mannen
> ( Ram sena of Shiv Sena ik weet niet precies meer
> welke het was, maar zo'n radicale hindoe politieke
> partij). Die dingen gebeuren! En er is nog zoveel
> te doen in India betreft vrouwen. Er is niet voor
> niets zoveel feministische organisaties. Het is
> ook een beetje dubbel want de andere kant kun je
> er ook heel duidelijk ervaren. Mannen die
> ontzettend respect hebben voor vrouwen. Dat
> bedoelde ik met niet zwart wit. Het is wel een
> land van tegenstellingen, maar welk land is dat
> niet? Alleen hier in Nederland wordt het allemaal
> met een mooie strik verpakt zodat het minder
> zichtbaar is.
> Het is soms alleen moeilijk over de mistanden te
> praten omdat mensen er liever hun ogen voor dicht
> doen, omdat het te pijnlijk is.
>
> O ik heb nog een ander voorval. Ik was een keer in
> een pub in Kolkata met twee vrienden uit Kolkata.
> We zaten daar begin van de avond wat te drinken en
> te kletsen. Toen waren er een paar mannen, groep
> van 7, aan een andere tafel. Ze maakte constant
> aanstalten naar mij en zaten mij uit te dagen. Met
> zogenaamd geilen bewegingen en dat soort dingen.
> Ik besteedde er geen aandacht aan. Toen moest ik
> naar de toilet langs hun tafel. En maakte ze weer
> zulke bewegingen. Ik negeerde het. Op een gegeven
> moment zei ik tegen een vriend van me wat ze
> deden, hij zat met zijn rug naar ze toe. En hij
> zei gooi je glas maar naar ze. Ik zei nee, beter
> van niet ik heb geen zin in gedoe ik negeer het
> liever. Maar ze bleven doorgaan. En ik verloor
> mijn geduld. Stond op, keek ze strak in de ogen
> aan en mikte mijn glas. Die kwam zo vlak langs de
> ergste zijn arm op de grond. Toen brak het los in
> de pub. En gingen de obers vechten met die mannen
> en ook mijn vrienden. De pub werd gesloten en er
> kwam een oudere man naar mij toe die alles had
> gezien, en hij zei well done didi, you could have
> been my daughter. En de obers kwamen later naar
> mij toe en zeiden dat ze wachten op het moment dat
> ik ingreep. Ik was toch best bang want alle deuren
> waren dicht en de politie kwam binnen. Ze politie
> zei me dat ik precies het juiste gedaan had. Dat
> ze in Kolkata niet accepteren dat dit soort dingen
> gebeuren. Dit gaf me wel een veilig gevoel.
> Toch daarna was ik nog wel bang of ik die mannen
> niet ooit een keer alleen tegen zou komen. Maar ik
> wil dit als voorbeeld geven, voor hoe sommige
> mannen je kunnen behandelen. Dit is dan wel een
> heel zeldzaam voorval, en al met al voelde ik me
> in india vooral heel veilig en gerespecteerd.
> Maar als er iets gebeurd zijn er zat mensen op
> straat of ergens anders die jou helpen, mede
> dankzij dat je een vrouw bent.
> En als mannen in india mij aanraken, en ik ben
> wijs genoeg om te weten wat dit betekent. Dan
> kunnen ze gewoon een andere aanraking terug
> verwachten. En ik vind het heel heel belangrijk
> dat je niet over je heen laat lopen en je eigen
> grens heel snel heel duidelijk maakt.
Heel erg bedankt voor dit verhaal. Hier heb ik echt wat aan! Je bent niet zwart/wit maar je verteld gewoon hoe het voor jou is geweest en hoe het KAN zijn in India. Dit soort verhalen hoor ik liever dan de mensen die hier zitten en beweren dat het allèèn maar zus is of allèèn maar zo, het dan wel aan jezelf gelegen zal hebben. Dat soort onzin is juist heel zwart/wit want het leven is niet alleen maar het ene. En het zijn persoonlijke verhalen en dat scheelt van mens tot mens. Al helemaal een hekel heb ik aan mensen die niks kritisch over India willen horen en alles wat westers is de grond intrappen. Zo ongeloofwaardig! Ik vind het zwaar vervelend als mensen hun afkomst afkraken (Nederlanders zijn daar nogal goed in. De ‘ik ben vooral niet Nederlander en wil het ook niet zijn’ (terwijl ze zo Hollands zijn als het maar kan:)) en bijvoorbeeld trots zijn op onze zgn ‘multiculturele samenleving’ en dat naar een buitenlander uitstralen….ik vind ons land helemaal niet zo tolerant en ruimdenkend (dat dènken we vooral zelf graag). Over je cultuur/waarden en tradities heen laten stampen door andere ethnische groepen en dan vooral daar erg trots op zijn vind ik kinderachtig. Want zo leef je in een multiCulti samenleving niet - als ‘ie goed functioneert. Daar is plaats voor iedereen. En er is nu geen plaats voor iedereen gezien al die intergratiedebatten en Wilders etc. Zoooo ruimdenkend is ons Hollandse klompenvolkje niet maar daar is het al te laat voor. De ’ik haat Nederland en alles wat exotisch en niet Hollands is het summum'- houding van de jaren 80 is gewoon fout (geweest). Kijk maar wat zo'n houding doet met samenleving denk ik dan. Nederland verpakt dus de minder mooie dingen in een strikje maar er zijn zòveel misstanden!!
Ik vind dat er op het IndiaForum een paar van die exemplaren tussen zitten die nìet willen weten dat India ook niet alles is. Maar ja, als je dat aankaart dan ontstaat er ergernis en krijg je direct als antwoord; ‘jij bent niet geschikt om naar India te gaan want jij bent negatief over het land’. Errug zwart/wit.
Dan is mijn zwart/wit reactie dus dat het dan wel prima is dat er bruidschatmoorden worden gepleegd (gebeurt nog steeds), de keukenongelukken, die wel heel vaak voorkomen maar waarvan iedereen wel weet dat het waarschijnlijk om eergevoelens ging, weduwen-verbranding etc. Welke beschaving (en India IS een beschaving) wil zoiets nou goedpraten of het positieve daar in zien?!?
Mensen zouden de statistieken eens moeten nalezen. Bijvoorbeeld in de Lonely Planet alleen al wordt dit probleem besproken. Tsja, toch wel een boek met aanzien (ook al zijn er hier ongetwijfeld reizigers die deze gids verguizen).
Ooit al eens de dowrydeath-murders en de sati aangekaart als tegenhanger van dat kleurrijke India waar mensen het hier over hebben - ook pissig gezegd dat ik zulke dingen idioot zijn - maar toen kwam er iemand die dat verdedigde::o en daar de voordelen van inzag.
Ik snap de achterliggende reden van die bruidschat wel, maar ja dat stomme eergevoel en wat de anderen van je denken is natuurlijk niet belangrijk. Indiers houden zichzelf in de tang door zo te blijven denken en handelen. Het kàn anders - kijk maar naar het westen. Hier wordt je tenminste geen zoutzuur in de ogen gegooid omdat je een man een blauwtje hebt laten lopen (nou ja, de lui die dat hier wel doen zijn gestoord). In India, weet ik, is dit een serieus probleem.
Ik vind dat mensen best kritiek mogen hebben - als het maar onderbouwd is en netjes gebeurt. Roepen dat India of Nederland een kutland is en verder kwaad worden, niet uitleggen daar kan ik niks mee (met Hallelujah roepers trouwens ook niet). We moeten ons verstand wel een beetje blijven gebruiken en ook reeel blijven.
Omdat ik een ex-psychiatrisch verleden heb is een bezoek aan een hectisch land zoals India best een extra zorg. Ik verwacht geen zenuwinzinking en evenmin ben ik een teer zieltje. Gevoelig ben ik wel. Natuurlijk maak ik me druk om het hoe en wat daar maar dat doe ik niet omdat ik zeker wil zijn van mijn zaak. Ik doe het om me voor te bereiden op een zo'n zacht mogelijke landing voor mijzelf. Hoe moet iemand die niet teveel deining kan hebben zich staande houden?
Of ik stort in het ene of ik laat me wegvoeren door het andere - als ik niet uitkijk. Dat is hardstikke lastig! Een stabiel iemand kan het zich laten overkomen maar voor mij ligt het iets anders. Ik maak me drukker om mijn vakanties dan de gemiddelde reiziger denk ik zo.
Het weg rationaliseren van ellende die je ter plekke ziet is een trucje dat maar kort werkt, vroeg of laat begin je er toch overna te denken of het te verwerken en dan kun je schrikken! Of instorten. Dat laaste hoop ik maar niet voor mijzelf. het rottige aan mijn persoonlijheid is dat er soms niet veel evenwicht tussen mijn verstand (ik blaas dingen op) en gevoel (dat blaas ik ook op). Mijn buurvrouw was hier gisteren en had 2 vriendinnen die naar India zouden voor 6 weken…..allebeide hebben ze het er precies 1 week volgehouden!! Ze zaten flink overstuur en aangeslagen de hele week in het hotel omdat ze geen kant opkonden en bij thuiskomst zaten ze steeds te huilen. Dat heeft maanden geduurd. Vreselijk lijkt me zo'n ervaring! Die meiden waren vreselijk gevoelig vertelde de buuf. Zoiets kikker ik niet van op maar ik laat me niet zomaar afschrikken(
Ik ZAL en ik MOET naar India, ha ha!
Ik ben niet meer zo naief als toen ik 18 jaar was (toen was ik bij het minste of geringste in paniek) - zou deze reis ook absoluut niet maken als ik zo jong nu was geweest. Het scheelt misschien juist ook wel dat ik levenservaring heb en op jonge leeftijd al helemaal doorgedraaid ben. Mensen die me van vroeger kennen en me nu spreken valt het op dat ik veel nuchterder ben geworden, harder ook en zit gewoon niet meer zo met de ellende om me heen. Dat laatste wil niet zeggen dat het me niet meer raakt - ik kan er erg kwaad van worden, onrechtvaardigheid > het liefst neem ik de benen als ik er niet meer tegenkan en ga ik afkoelen. Dat kan in India natuurlijk niet. Maar ik heb dus uit ervaring geleerd dat je je ook op andere dingen kunt richten waardoor je rotgevoel en ergernis weg-ebt. Het lukt me ook om me te focussen op goede dingen en als dat niet goed lukt dan maar de schouders op te halen over dingen die ik toch niet kan veranderen. Als ik dit niet had gekunt dan was ik zeker niet naar India gegaan in de toekomst!
Maar het bloed kruipt waar het gaat….uiteindelijk ben ik iemand die zich ergert aan stomme, onlogische, onnodig leed enzo dus ik verwacht wel dat ik soms piekerbuien zal hebben van hetgeen ik straks zal zien. Ik ben sociaal en hulpvaardig dus hoe je het ook wendt of keert……die trekken komen toch bij me terug. Ook al wil ik het niet! Ik kan mezelf niet gaan ontkennen natuurlijk.
Ik heb tijd nodig om in India te wennen, ik moet eerst even zien waar ik ben en aarden voordat ik verder kan. Is altijd zo geweest op vakanties en dan is het goed. Instorten mag van mij pas bij thuiskomst(:D Hoewel, dat heb ik liever ook niet hahahaahaaaa.
Liever thuis dan in India!
Tsja, die mannen die je hebt beschreven in die bar in Kolkata - heftig hoor! Eigenlijk zou het zover niet moeten komen maar als niemand ingrijpt dan moet je het zelf doen. Wel goed dat je na afloop steun hebt gehad van mensen die vonden dat je goed hebt gehandeld. Ik hoop dat het bij mij niet zover komt. Het is klote als iemand een bord voor z'n kop heeft en dat je hem bij wijze van spreken eerst een klap moet geven voordat er iets doordringt. LASTIG! Ik ben ook iemand die als íe kwaad is kookt van woede maar juist probeert in fysieke kwesties NIET te gaan slaan (dat durf ik niet eens) daardoor laat ik de boel vaak te lang doorsudderen - ook omdat je het liefst met woorden en een blik de zaak tot bedaren kan brengen. En Surya, soms dan ben ik heel adrem en dan gooi ik zomaar een glas met drinken in iemands gezicht! Dat is het enge aan mij; soms te adrem, soms veel te laat. Ik vind het moeilijk om er een evenwicht in te vinden. Ik verwacht absoluut dat er in India wel mensen zijn die testen wat ze allemaal bij me kunnen proberen. Mannen vind ik een lastig iets want hoe geef je je grenzen aan op een manier dat het niet genant wordt voor beide partijen. Dat grenzen aangeven lijkt me in India als beginneling erg lastig. Ik hààt het als mannen zomaar aan me gaan zitten en als het overduidelijk is waar het heen gaat (niet waar ik heen wil in ieder geval). Meestal ben ik beleefd en zeg ik dat ze het niet moeten doen, maar ik weet allang dat mannen denken; nee = ja, dus lekker doorgaan met proberen. Dan leg ik hun handen terug > daar waar ze horen en niet om mijn middel of om mijn schouder. Ook hier de ervaring met die-hards dat die gewoon lekker doorgaan. Na nog een waarschuwing wordt ik geagiteerd en zeg ik onvriendelijk dat ik totaal NIET geinteresseerd ben en dat ze moeten opkrassen. Het hangt gewoon af van de situatie maar in het buitenland hou ik niet van dat kleffe versiergedoe > ik hou van de westerse mentaliteit qua versieren. Voel me opgelaten als buitenlandse mannen proberen me te vleien - dat werkt echt niet bij mij, ha ha! Ik denk ook wel dat de Indiase mannen dondersgoed weten dat hun drammerigheid bij westerse vrouwen sukses kan hebben. Nederlandse mannen dringen niet aan en laten je met rust als je niet wil. Hier is je nee dus echt een nee. En Indiase vrouwen pikken zulk gedrag -als ze mondig genoeg zijn- niet, dus dan proberen ze het op iemand die onwetender is met de gang van zaken. En omdat Indiase mannen de baas zijn over vrouwen en die dus moeten doen wat mannen zeggen denken ze tegelijkertijd dat ze dat gedrag op iedere vrouw kunnen toepassen…..maar ja, westerse vrouwen zijn nogal adrem dus voor hetzelfde krijgen ze een hengst of een grote bek en dan staan ZIJ voor lul:D Sex and the city types vrouwen doen dat…..maar is dat niet tricky in India. Gezichtsverlies is toch not-done voor een Indier? Krijgt een brutale vrouw daar dan geen moeilijkheden mee???
Ik ben het helemaal eens met je laatste alinea over grenzen aangeven Surya(tu)
Maar je grenzen….dat is per persoon en situatie verschillend. Moraal en principes heb ik zeker en daaraan ga ik niet tornen, hoogstens soms versoepelen. Dat is het moeilijke van grenzen aangeven(
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ik heb er Rob zonet nog over geschreven en dat maat misschien voor veel mensen de boel duidelijker waarom er rotzooi (door mij) getrapt wordt over iets lulligs…..
)