Dit pikte ik op via een weblog (via NOS nieuwssite). Vreselijk toch.
Manoj (11) verdween op klaarlichte dag tijdens het Holi festival. Het hindoefeest waarbij iedereen elkaar met verf besmeurt. Vermoedelijk is hij meegenomen door twee kinderlokkers die hem een ijsje beloofden of beweerden dat zijn moeder elders in de stad op hem wachtte. Bij thuiskomst vraag ik mijn zesjarige dochter wat ze doet als een onbekende haar vraagt om met hem mee te gaan in ruil voor een ijsje. ‘Lekker’, zegt ze lachend. In Delhi worden per dag 17 kinderen vermist. Ook ik moet mijn dochter hoog nodig beter voorlichten.
‘Dan zeg ik tegen ze dat ik bang ben en niet met ze mee wil. Is dat een goed antwoord?’, vraagt mijn dochter. We gaan er beiden eens even goed voor zitten.
De moeder van Manoj had haar kind ook niet uitgelegd dat kinderlokkers bestaan. Ze was wel angstig dat haar kind ontvoerd kon worden. In de wijk waar ze woont zijn al honderd kinderen gestolen. De meeste bewoners zijn migranten uit de armste deelstaten van India. Veelal Moslims, Kastelozen of voormalige Nomaden die onder aan de trap van de maatschappelijke ladder staan. Arme mensen tellen in India niet mee.
‘Als een kind van een rijke industrieel wordt gestolen, is ie binnen 24 uur weer bij zijn ouders’ zegt oprichter Kailash Satyarti van de organisatie Bachpan Bachao Andolan die vermiste kinderen opspoort. ‘Voor arme ouders doet de politie te weinig’.
De politie heeft de zaak van de verdwenen Manoj al naar een maand gesloten. Echt onderzoek naar zijn verdwijning is nooit gedaan, beweert zijn moeder.
Kinderhandel blijkt een lucratieve business in India. Twee honderd Euro krijg je voor een jongen, 500 Euro voor een meisje. Jongens worden als slaaf verkocht aan illegale naaiateliers of rijke Arabieren in de Golfstaten. Meisjes komen in de prostitutie terecht. Zelfs meisjes van acht. Mijn dochter is maar twee jaar jonger.
Een hele dag struim ik door de wijk waar de meeste kinderen zijn ontvoerd. In heel Delhi verdwenen in de afgelopen zes maanden meer dan 2000 kinderen.