Mmmm, ik vind het nog steeds moeilijk om mijn mening te geven hierover.Maar wat wel erg is dat er zoveel gebeurd over de ruggen van kinderen. Kinderen hebben stuctuur en duidelijkheid nodig. Geen wisseling van mensen constant. Ik heb gezien in een tehuis hoe verdrietig die kinderen weer waren nadat vrijwilligsters na een jaar weer weggingen, en dan komen er weer nieuwe. Hoe heeft dit betrekking op het bindingsmechanisme voor later? Bv verlatingsangst/ bindingsangst en andere psychishe dingen. Het is allemaal zeer leerzaam voor de vrijwilliger misschien, maar ook voor de kinderen???Hier in Nederland mag dat geloof ik niet eens. De verhalen van kinderen die van gastgezin naar gastgezin gaan zijn ook bekend.
Ik vind het allemaal een trieste zooi voor de kinderen.
Ik zeg niet dat de vrijwilligers niet goed werk verrichten, alleen zeer veel mensen zijn naief als ze naar India gaan, volgens mij weten ze half niet wat er speelt. En wat verwacht je nou als je de taal niet verstaat? Het is allemaal niet veroordelend bedoeld want ik kan het goed begrijpen.
Zielige indiers en de behulpzame westerling. Deze situatie van “goed” doen kon alleen bestaan, vanwege onze geschiedenis (kolonialisme en de arrogantie van de westerse maatschappij).