Een tijdje geleden heeft hier een vrijwilligster met dezelfde titel een prik geplaatst. Zij wilde graag haar ervaringen delen en daarmee wilde ze meer mensen overtuigen voor haar geliefde India vrijwillig werk te gaan doen.
Aanleiding voor mij om daar een vervolg op te prikken waren een aantal onaardige of op z'n minst uitgedrukt; harde reacties, op deze.
Laat ik beginnen met ons geliefde land India:
Wie mist nou niet dat enorm grote land dat veel variaties kent, dat kleurrijker is dan ieder andere land in de wereld, dat het diepste betekenis van gastvrijheid kent en dat het meest heilige plekken, goden en persoonlijkheden thuis geeft.
Wie er eenmaal geweest en getoverd is door de magie van het land, ontkomt niet aan het grote verlangen naar terugkeer en het gevoel van heimwee voor India.
India is thuis voor iedereen die dat mist. Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt, wat je ook maar gelooft of juist niet, India is de plaats waar je je verwelkomd voelt.
Dit is juist de reden dat er zoveel mensen geneigd zijn om iets terug te doen voor het land dat hen zoveel heeft gegeven; voor het land dat hun hart heeft veroverd.
Ik begrijp de zorg van velen die twijfelen of iedereen die er heen gaat met volle overtuiging en overgave in het geliefde land vrijwillig zou werken!!
Maar dat maakt toch niet uit mensen! Hier gaat het ook om de magie van India. India helpt mensen zonder dat iemand naar vraagt. (Dat hebben we allemaal min of meer meegemaakt) Maar india trekt ook hulp voor haar bewoners. Dat zijn dus die vrijwilligers uit de hele wereld. Daar is niets mis mee. Jullie ik of niemand anders hoeft zich zorgen te maken over India.
Feit blijft da wij allemaal het land missen.
Iedere keer doet het me goed als ik zie/hoor dat mensen daar gaan werken. Maar tegelijkertijd mis ik dan ook het land en jammer ik dat ik er niet heen kan. Ik vraag me steeds af, wanneer kan ik weer terug gaan naar mijn geliefde land. Wanneer kan ik weer van de geluiden, de geur en de kleurrijke beelden van India gaan proeven? Wanneer kan ik nog eens mijn geest laten zuiveren door daar rond te lopen en mij te begeven aan het mystieke sfeer dat daar hangt?
Ik mis de liefde die India mij heeft gegeven en geleerd! De liefde die Togore het beste heeft verwoord:
Love adorns itself;
it seeks to prove inward joy by outward beauty.
Love does not claim possession,
but gives freedom.
Love is an endless mystery,
for it has nothing else to explain it.
Love's gift cannot be given,
it waits to be accepted.